O'nu Hep Seveceğim.

Bugün önemli bir gündü benim için.Dedemin 52siydi.Onu o kadar çok özledim ki.Hala gözümün önüne geliyor sanki,gerçekmiş gibi hiç gitmemiş gibi.Beni okulla yollarken para verecek ben; ama dede bende var zaten dediğimde olsun olsun büyüyünce sen bana kat kat vereceksin bunları diyecek gibi.Biliyorum şizofrene bağlamışım gibi duruyor size.Fakat  sevdiğin birisini kaybetmenin acısını sadece o acıyı yaşayanlar bilir. Her gün gözümün önüne gelmesi  ve gün geçtikçe sanki kalbimdeki yeri kayboluyormuş gelmesi  canımı dahada çok yakıyor.Onsuz ilk bayramımızı geçirmiştik bu bayram o kadar sessiz ve üzücüydü ki.Bir an çıkacak ne bu  haliniz
 bayrama gelmediniz mi? hadi öpün elimi diyecek gibiydi.Bazen aklıma onla yaşadığım anılarım gelir bizi alıp- kış bile olsa-balığa götürüşü gelir yada   bana gizli saklı  1tl verir aman kızanım diğerlerine gösterme kıskanmasınlar demesi gelir.Köye her gittiğimde mezarının önünden geçerken yine gelmiş benim kızanlarım unutmadılar beni dediğini duyar gibiyim.Aslında hiç çıkmaz ki aklımdan hep sol tarafımdadır o.Bunu buraya yazmak istedim çünkü hani derler ya söz uçar yazı kalır diye bu blog olduğu sürece bu yazı hep burda olacaktır ve bu yazıyı her gördüğümde  dedem hep yanımda olacaktır.. iyi geceler...